Depremleri öğrendikten sonra Danimarka’dan yola çıkan Soner Yalçın, enkazdan çıkmayan anne ve ablasından gelecek haberi umutla bekliyor.
Danimarka’nın Kopenhag şehrinde yaşayan 27 yaşındaki Soner Yalçın, 6 Şubat’ta meydana gelen Kahramanmaraş merkezli depremlerin haberini alır almaz memleketi Hatay’a döndü.
Annesi ve ablasının yaşadığı İskenderun’daki binaya gelen genç, arkadaşları ve yakınları ile birlikte onları bulmak için enkazda arama çalışmasına başladı.
Günler geçtikçe enkazdan birçok cansız beden çıkartıldı ancak Yalçın’ın annesi Betül Nuran Çelik ve ablası Güldem Çelik’e ya da onlara ait bir ize rastlanamadı.
1 aydır haber alamadı
Tam 1 aydır aramasına rağmen ailesini bulamayan Yalçın, depremden sonraki ilk anlarda enkazdan sağ olarak çıkartılmış olabileceklerini düşündüğünü söyledi.
Yalçın, ailesinin bulunabilmesi için en etkili ve hızlı yolun hastanelerin yoğun bakımlarındaki hastaların parmak izlerinin alınarak sistemde eşleştirme yapılması olduğunu belirtti.
“Birilerinin yardım ettiğini biliyoruz”
Kopenhag’dan Hatay’a gelerek ailesini aramaya başlayan Soner Yalçın, şunları söyledi:
Ben deprem anında yurt dışındaydım. Olayı duyar duymaz, ilk andan itibaren enkazın başına geldim. Danimarka’da yaşıyorum, Kopenhag’daydım. Haberi alır almaz, 12-13’üncü saatten itibaren enkazın başına yetiştim. O andan itibaren çalışmalara başladık. Apartmanımızda yaşayan herkesi çıkardık, sadece annem, ablam ve son katta yaşayan komşularımız çıkmadı. Onlara ait herhangi bir iz de bulamadık. Her gün buradayız, bir umut. Her geldiğimde enkazdan evimin parçalarını buluyorum. Bir umut burada olur mu diye. Tüm çalışmalarda, kadavra köpeklerine kadar aramaları yaptık ama enkazda herhangi bir şeyin kalmadığını düşünüyoruz. Aklımdaki ihtimal şu anda bilinçleri hala kapalı halde yoğun bakımda oldukları. Şu an yoğum bakımda yatmakta olan hastalardan parmak izleri alınır ve sistemde eşleştirme yapılırsa bu şekilde bizim gibi ailelerini arayan herkese bir umut olur. Bir yardımı olacağını, en kısa ve en etkili çözümün bu olduğunu düşünüyoruz. Bu şekilde bir talebimiz var. En kısa sürede ailemize ulaşmak istiyoruz. İlk andan beri bulunmayan, kimsenin görmediği üst komşumuzu 10 gün sonra Mersin’de canlı olarak bulduk. Birilerinin çıkardığını, yardım ettiğini biliyoruz. O yüzden aynı şekilde ailemize de yardım ettiklerini düşünüyoruz. Şu anda görgü tanığı aramaya çalışıyoruz. Kendi başımıza çalışıp, görgü tanıklarına, kameralara erişip en azından o gece burada yaşananları görmek istiyoruz.
“Geceleri enkaz altında uyanıyorum”
Enkazda arama çalışması yaparken yaşadığı bir anı hiç unutamayacağını dile getiren Yalçın, şu ifadeleri kullandı:
Çalışmaların ikinci gününde yanık bir ceset olduğu söylendi. Enkaza yanaşmak istedim ama içim gitmedi, elim ayağım oraya gitmedi. Çünkü kendi ailemin hala orada olabileceği ihtimaline karşı. Çıkan cenazenin erkek olduğu söylenince bir yandan seviniyorsunuz ama diğer yandan birlikte yaşadığınız insanlar. Biz herhangi bir komşumuza üzülemedik bile. Bunu hiç unutamayacağız. Ben depremi burada yaşamamama rağmen hala geceleri enkaz altında uyanıyorum.
Yalçın’ın ailesinden geriye ise birlikteyken mutlu anlarını çektiği bir video kaldı.
